حمایت از خبرنگاران زن در ولایت بامیان؛ مسیری بهسوی برابری و پیشرفت
حمایت از خبرنگاران زن در افغانستان، بهویژه در ولایت بامیان، در شرایط کنونی اهمیت ویژهای دارد. زنان خبرنگار در این ولایت با چالشهایی نظیر نبود فضای کاری مناسب، تبعیض جنسیتی، تهدیدهای امنیتی و مشکلات اقتصادی مواجهاند. افزون بر این، محدودیتهای فرهنگی و اجتماعی، دسترسی آنان را به فرصتهای شغلی و منابع محدود کرده است.
با وجود این مشکلات، اقدامات حمایتی مانند برگزاری برنامههای آموزشی، ایجاد فضای کاری مناسب و تقویت نهادهای حقوق بشری، تأثیرات مثبتی بر ارتقای حرفهای زنان خبرنگار داشتهاند. این حمایتها نهتنها به افزایش اعتمادبهنفس و توانمندیهای خبرنگاران زن انجامیده، بلکه صدای آنان را در رسانهها و جامعه پررنگتر کرده است. این روند میتواند به تغییر نگرشهای اجتماعی و فرهنگی در جامعه منجر شود و فضایی امنتر برای فعالیت رسانهای زنان فراهم سازد.
مریم معتمدی، از خبرنگاران زن فعال در بامیان، در پیوند به تأثیر حمایتها بر پیشرفت کاری زنان میگوید: «حمایت از خبرنگاران زن به معنای سرمایهگذاری بر شفافیت، تنوع، عدالت جنسیتی و رشد کیفی رسانهها است.»
او این حمایتها را اقدامی انسانی و حقوق بشری میداند که نقش مهمی در ارتقای شغلی و حضور مؤثر زنان در عرصه رسانه ایفا میکند.
به باور معتمدی، ایجاد امنیت شغلی و حس ارزشمندی در زنان خبرنگار، باعث افزایش انگیزه، اعتمادبهنفس و اشتیاق آنان برای یادگیری و پیشرفت میشود. او تأکید میکند که حمایت عملی میتواند شامل فراهمسازی فرصتهای آموزشی، امنیتی و حقوق برابر باشد؛ امری که زمینه را برای حضور گستردهتر زنان در عرصه خبرنگاری فراهم میسازد.
در کنار او، خبرنگاران دیگری همچون زهرا احمدی، فاطمه نادری و منیژه احمدی نیز بر نقش حمایت در افزایش اعتماد به نفس و ارتقای سطح شغلی خبرنگاران زن تأکید دارند.
زهرا احمدی باور دارد که حمایت سازمانی از خبرنگاران زن، زمینهساز دسترسی آنان به فرصتهای آموزشی حرفهای و امنیت شغلی بهتر شده و همین امر به بهبود عملکرد و سرعت پیشرفت شغلی آنان کمک کرده است.
فاطمه نادری، دیگر خبرنگار زن در بامیان، حمایتها را «تا حدی محدود» توصیف میکند و میافزاید که کاهش این حمایتها باعث کاهش مشارکت زنان در رسانهها شده است. او از نهادهای مسئول میخواهد تا برای ادامه فعالیت خبرنگاران زن، حمایتهای ملموستری ارائه دهند.
منیژه احمدی نیز میگوید: «وقتی خبرنگاران زن حمایت شوند، انگیزه بیشتری برای ادامه فعالیت و پیگیری فرصتهای شغلی بهتر خواهند داشت.»
بر اساس گزارشها، در سه سال گذشته به دلیل وضعیت نابسامان اقتصادی و کاهش حمایتها، دهها زن خبرنگار از حرفه خود کنارهگیری کردهاند و دستکم سه رسانه در ولایت بامیان فعالیت خود را متوقف کردهاند.
گرچه برخی خبرنگاران زن در بامیان میزان حمایتهای غیررسمی و بینالمللی را «نسبتاً خوب» میدانند، اما نبود حمایت مؤثر از سوی دولت و برخی نهادهای بینالمللی همچنان یک مانع جدی به شمار میرود. این وضعیت موجب تضعیف رسانهها، کاهش حقوق و فرصتهای شغلی و ایجاد فشارهای روانی بر زنان خبرنگار شده است.
ملکه عادلی، خبرنگار دیگر در بامیان، میگوید: «نبود حمایتهای مالی و روانی کافی، باعث افزایش مشکلات صحی و روانی در میان خبرنگاران زن شده است.» او خواهان توجه جدی نهادهای مسئول به نیازهای خبرنگاران زن شد.
جعفر حسین رحیم، مسئول رسانهای یکی از نهادهای بینالمللی در بامیان، بر اهمیت حمایت بینالمللی از خبرنگاران زن تأکید کرده و از رسانههای محلی خواسته است تا در روند استخدام زنان خبرنگار توجه بیشتری داشته باشند. وی به برگزاری یک دوره آموزشی دو روزه ویژه خبرنگاران زن توسط سازمان ملل اشاره میکند و آن را نمونهای موفق از همکاری در راستای توانمندسازی زنان در رسانهها میداند.
رحیم همچنین از بررسی راهکارهایی برای حل چالشهای اقتصادی خبرنگاران زن خبر داده که هدف آن افزایش درآمد رسانهها و بهبود شرایط کاری خبرنگاران زن است.
حمایتهای سازمانی و بینالمللی از خبرنگاران زن میتواند نقش مؤثری در ارتقای شغلی، افزایش انگیزه و توانمندسازی زنان در عرصه رسانه ایفا کند. هرچند میزان این حمایتها در بامیان تا حدی قناعتبخش توصیف شده، اما نبود حمایتهای ملی، فشارهای اقتصادی، پرداخت ناکافی حقوق و کمبود فرصتهای آموزشی همچنان از چالشهای جدی خبرنگاران زن در این ولایت به شمار میروند. خبرنگاران زن خواستار افزایش فرصتهای شغلی، برگزاری برنامههای آموزشی تخصصی و ایجاد سیاستهای حمایتی فراگیر از سوی دولت و نهادهای بینالمللی شدند.
